در منزل مان یک توافق جمعی بین من و همسرم و پسرای کوچیک صورت گرفته: در خانه ما نه تنها گفتن اخبار بد و اتفاقات ناخوشایند جامعه و محله و محیط کار ممنوع است بلکه هر روز باید یک خبر خوب برای همدیگر داشته باشیم.بنابراین هر فرد موظف است هر روز حداقل یک خبر خوب برای بقیه داشته باشد.پسر 6 ساله ام اغلب اوقات خبرهای خوبش، غذاهای خوشمزه ای است که مادرش پخته و وقتی من از در وارد می شوم با یک لحن خیلی جالبی می گوید بابا برات یه خبر خوب دارم مامان قورمه سبزی درست کرده! من هم اخبار خوبم از جنس «فروش وبسایت،نوشتن مقاله و تولید محصول جدید!» است.
با این کار کوچک، تمرکز ذهنی من و بچه ها همیشه بر اتفاقات مثبت و خوشایند است.
